Śnieg grudniowy

Ive · -Moderator-

Opadał na ziemię,
opadał powoli,
Tańczył z wiatrem radośnie,
wszędzie było go pełno...

Zatrzymał się w tańcu,
dotknął szarej ziemi,
szarych, nagich drzew,
Przywarł do nich,
rozjaśnił ich szarość swą bielą.

Milcząc,
zasypał me okno,
Lodowymi wzorami pokryte
przez jego ojca, imieniem Mróż.
Przysypał martwe liście,
Okrył żałobną bielą,
białym kirem...
.....Lecz nikt tej żałoby
Nie uszanował,
I setki nóg zadeptały cmentarz,
A ponad zbiorowe mogiły,
Uniósł się śmiech dziecięcy..

Liz · Średniozaawansowany pisarz

Ach, przyroda. Inspirująca prawda? Ładna gra słów, przypadł mi do gustu... i nie wiem, co mogłabym jeszcze rzec.

Takeo · -Moderator-

Chciałbym choć raz wykazać się inteligencją i powiedzieć coś mądrego, ale wychodzi na to, że pod wpływem tego typu wierszy wręcz nie umiem... jestem pod wrażeniem... lubię takie tematy