Modlitwa

ewelina · Średniozaawansowany pisarz

Przez błękit,
ciężką ciszę
- Idę.
Palę za sobą mosty,
nikt z nich już nie skoczy,
by znów spróbować krwi
tych czarnych chwil.
Nie odnajdę się w tym tłumie.
Nikt mnie znowu nie rozumie.
Modlę się do swego Boga,
Jego pomoc jest tak droga...

Liz · Średniozaawansowany pisarz

Zapomnienie, przystosowanie się do nowej przyszłości... Co do końcówki, to jestem sceptyczna. Masz do czynienia z ateistą. Prosty.
Ładny. Wskazuje na nadzieję, której się szuka. Wg mnie, oczywiście.

ewelina · Średniozaawansowany pisarz

Heh dlatego zaznaczyłam że do swego;) No może jest w tym coś, co wskazuje na nadzieję. Sama nie wiem. Ehh no nic. Dziękuję bardzo:)

Ive · -Moderator-

Właśnie, do swego, kazdy w jakies bóstwa wierzy, nawet jeśli tak ich nie nazywa... zastanawiam się więc, czy lepsza nie byłaby mała litera? Wtedy interpretacja wiersza byłaby bardziej dowolna. Ogólnie... przesłanie jest proste i jasne, ale dociera jak przeczyta się kilka razy. I jakoś niektóre obazy nie trefają do mnie, nie przemawiają.

Mari · Pisarz bez polotu

ładnie Słońce moje :*

ewelina · Średniozaawansowany pisarz

Heh Ive może masz rację z tą małą literą. Kiedy pisałam, nie zwracałam na to większej uwagi. Mój błąd. A z tym przesłaniem to sama nie wiem. Może faktycznie jest tak, jak mówisz. Nie trafiło do ciebie? No nic, przecież płakać nie będe;) Ale dzięki:*
Tobie Mari też wielkie dzięki:*