Es ist vorbei...

Kalljet · Małodoświadczony pisarz

Hm, jakoś tak wyszło, że coś napisałam. I to całkiem szybko. Z góry przepraszam za te pogrubienia i w ogóle, ale lubię tak, einfach.

Z dedykacją dla Black, bo przecież wszystko się może zdarzyć.

***

Gdy byłem mały, liczyłem gwiazdy na bezkresnym niebie. Chciałem być wysoko, móc świecić i być dostrzeganym. Chciałem trwać zawieszony pomiędzy, błądzić po granatowych przestworzach. Chciałem być częścią, a jednocześnie całością. Wtedy nie wiedziałem jeszcze, że będąc wszystkim, tak naprawdę jestem niczym.

Sen.

Gdy byłam mała, marzyłam o wolności i zniewoleniu. By być wiatrem chwytanym w czyjeś ciepłe, obronne dłonie. By gonić za realizacją, aż po koniec świata. Chciałam dotknąć marzeń i osiągnąć spełnienie. Biec wśród chmur, stąpać po czystej ziemi. Być może za mało było mnie w rzeczywistości, która spłonęła ogniem przeszłości.

Noc już dawno rozsiała na granatowym niebie złocisty koc gwiazd, które efektownie mieniąc się w ciemności, rozbłyskiwały bogato zdobioną paletą barw. Księżyc, miejscami przykryty poduszką chmur, rozświetlał uśpione niebo, a delikatny, jesienny wiatr, kołysał gałęziami, które poddane jego wpływom, wydobywały z siebie cichy, przyjemny zgrzyt.

Latarnie, które ukazywały smolistą jezdnię, z oddali sprawiały wrażenie małych, nic nie znaczących punktów jasności, które ułożone jedna za drugą, przypominały światełka, którymi ozdabiano bożonarodzeniowe drzewka. Ludzie, już dawno uśpieni przez magię dzisiejszej nocy, śnili o lepszym życiu. Podążali korytarzami nowej rzeczywistości łudząc się, że doprowadzą one do świata, który widniał jedynie w ich nędznej wyobraźni, czasami bezskutecznie wysuwając się poza jej granice. Nawet odgłos silnika nie przecinał ciszy, jaka ogarnęła miasto. Auta nie pędziły wzdłuż asfaltowych ulic i żaden kierowca nie wyjeżdżał z zakrętu, pozostawiając po sobie pisk opon. Usnęła nawet nieżywa materia.

Tylko w małym oknie wciąż tliło się życie. Zapach owocowych świec drażnił nozdrza, uspokajając zmysły, a ich płomień rozświetlał mrok, rzucających nikłe cienie na idealne ozdobione ściany. Duże, bogate łóżko, dywan, szafki. Pozornie wszystko tak zwykłe, przeciętne, a jak inne. Zupełnie nowy, nie poznany świat.

Krok dalej czeka wieczność...

Zamknął drzwi, a ciepłe, pokojowe powietrze otuliło jego zmarzniętą skórę. Opierając głowę o chłodną powierzchnię, przymknął powieki, bo wiedział, że już blisko. Lekko rozchylone wargi niepostrzeżenie drgały, a sam ich właściciel, wyjąwszy z kieszeni paczkę papierosów, odpalił jednego. Szary dym uniósł się nad jego głową. Spojrzała się, a w tym spojrzeniu zobaczył jedynie marzenie. Siebie samego.

- Gdybym mogła.
- Nie możesz.
- Zatrzymałabym czas. Zatrzymałabym wszystko. Stałabym zatopiona w Tobie. Bo dziś jesteś mój. Tylko mój. A to marzenia, czy wiesz? Spełniasz je.
- Od tego jestem.
- Dla siebie? Powiedz.
- Dziś dla Ciebie i tylko dla Ciebie.

Zbyt duży dekolt jej czarnej bluzy odsłonił smukłe ramiona, a język zwilżył rozgrzane do czerwoności wargi. Czarne oczy wpatrywały się w jego twarz z wyraźnym pożądaniem, którego ukryć nie potrafiła. Już nie. Delikatnie strząsnęła długą grzywkę, a chwilę później patrzył, jak kawałek jej odzienia, niedbale rzuca pod okno.

Nie chcę żyć, nie chcę odchodzić. Nie chcę przeminąć. Pozwól mi być choć raz gwiazdą, jaką być miałam. Widzisz, że pragnę. Za ścianą z drewna i kamienia wciąż kryję się ja, a dziś pozostanę odkryta. Dla Ciebie i poprzez nas. Być może to Ciebie szukałam, aniele?

Zbliża się ku niej. Powoli i niedostrzegalnie, byle nie spłoszyć. Jest taka słodka i niewinna, jak królewna z bajki. A Ty, wybrany na jej księcia, dzielnie gonisz pod komnatę. Bez strachu i z walecznością stajesz naprzeciw smoka, który pada za Twoim ciosem. Później już tylko wybawienie. Jej własne, z pomocą Twoją.

Czy naprawdę wiesz, że spełniasz marzenie?

Duża, biała bluza bezszelestnie osuwa się na podłogę. Twoje zimne dłonie wędrując na ciepłe plecy, a smukłe palce zaciskają się na jej skórze. Ta perfekcja bywa złośliwa. Chwilę później, poddana Twoim pragnieniom, posłusznie unosi ręce. Zostaje w bieliźnie. Czarny koronkowy stanik opina jej małe, ale zgrabne piersi. Spośród wielu innych, to te kochasz najbardziej. Wpatrujesz się. Omamiony żądzą spełnienia, dotykasz nagiego brzucha, bez świadomości dla czynów. Mijają sekundy, które zdają się być wiecznością. Nagość waszych ciał przestaje być krępująca, jeśli kiedykolwiek wstydziłeś się odkryć nieco więcej niż pokazywałeś zazwyczaj. Już pora?

Mleczne korale rozsypują się miękkim dywanie.

Tak!

Silne ramiona mocno zaciskają się na szczupłej sylwetce, a szorstkie, pełne usta, z dzikością, a zarazem czułością wtapiają się w miękkie wargi. Pachną truskawką. Ciepłe już dłonie wędrują po całej kobiecości, badając każdy skrawek jej ciała. Spragniony język zastyga cicho między piersiami. Czuje delikatność skóry, jaką emanuje. Coraz więcej chęci. Z wyczuciem, ale stanowczo pcha ją w kierunku łóżka. Bezwładnie opada na fioletową, aksamitną pościel. Po chwili znowu widzi jego brązowe, mocne oczy, które później zakryte zostają zasłoną lepkich od potu powiek. Jeszcze tylko jedno spojrzenie.

Fragezeichen.

Twoje rozpalone ciało wisi tuż na nią. Czujesz potęgującą się rozkosz, gdy jej usta zaciskają się na Twoich palcach, a język subtelni dotyka opuszek. Gdy pełne namiętności ciało unosi się do góry, a jakaś część kobiecości styka się z Tobą. Mocnym, zdecydowanym ruchem wnikasz w głąb niej i widzisz, jak zaciska wargi, by nie wybuchnąć pełnym spełnienia, płaczem. Złączeni. Chaotycznie poruszają się wasze ciała. Raz w górę, raz w dół. Ciężkie krople pojawiają się na skroniach czarnowłosej, a Ty prędko wtapiasz w nie swój policzek. Delikatne jęki koją Twoje uszy. A czas mija...

Później opadasz tuż obok. Zmęczony, ale spełniony. Jej połyskujące w ciemności oczy wpatrując się w Ciebie z wdzięcznością, a usta po raz ostatni, przed snem, dotykają Twoich. Składa głowę na Twoim ramieniu, a jej włosy rozsypują się na purpurowej poduszce. I odchodzicie ze świadomością. Ty, żądny nowego dnia. Ona, usiłująca się nie obudzić.

Bo to już koniec.

Wtedy po raz pierwszy zapragnęłam zatrzymać czas w tym jednym momencie trwania, a gdy zrozumiałam, że to niemożliwe, umarłam. Zastygła każda część mnie. Możliwe, że znalazłam się tam, gdzie noc pozostaje wieczna, a dzień nigdy nie wschodzi. W marzeniach.

I choć wiedziałam, że nadeszła pora powrotu, nie chciałam. Wciąż zwlekałam z pożegnaniem, z rozstaniem. Chciałam pozostać na zawsze, a przecież byłam tylko kolejną. Kolejną i nie ostatnią.

A moje marzenie spełniło się.

Liz · Średniozaawansowany pisarz

No... tak szczerze mówiąc, to ne wiem co mam powiedzieć... Ale jestem poprostu zachwycona! Tekst był naprawdę dopracocany i pewie jeszcze do niego wrócę.
Jedna rzecz, a raczej słowo, które mi nie pasowało. Dla mnie 'zgrzyt' nie kojarzy sie z czymś przyjemnym Razz

Tak doszłam do wniosku, że jest jedno zdanie, które wszystko podsumowuje.
"I odchodzicie ze świadomością. Ty, żądny nowego dnia. Ona, usiłująca się nie obudzić."
Wspaniale.

Kalljet · Małodoświadczony pisarz

A wiesz Liz, hehe, wcale go nie dopracowałam ^^ Napisałam to jednym tchem, w ciągu jakiś 30 min. Czasami tylko przerywałam, żeby odpisać znajomym na gg. Później przeczytałam i bach na forum.

A ten zgrzyt, hmm... kojarzy mi się z czymś strasznym, a ja lubię straszne rzeczy Smile

I dziękuję, o Smile

Liz · Średniozaawansowany pisarz

No nic, ale liczy się wrażenie, a dla mnie wydał sie trafiony bez żadnych poprawek Razz

Czyli znaczy, ze masz talent, bo ja nieustatnnie poprawiam swoje teksty.

Kalljet · Małodoświadczony pisarz

Talent - co do tego też miałabym pewne wątpliwości. Bo lubię pisać i powiedzmy, że nie najgorzej wychodzą mi jakieś opowiastki, ale gdy przychodzi stworzyć coś na potrzeby szkoły, tudzież jakieś wypracowanie - jest ciężko. Męczę się i męczę, byle tylko dociągnąć do wyznaczonego miejsca.

I czasami poprawiam to, co napiszę. Teraz akurat przyznam szczerze, że gdy skończyłam 'Es ist vorbei' nie chciało mi się nic zmieniać. Leń.

I w ogóle, lubię pisać, gdy mam wenę ^^

[Liz, tworzysz może jakieś opowiadanie, czy coś dłuższego?]

Liz · Średniozaawansowany pisarz

Ah, widzisz... na potrzeby szkolne tez mi nie wychodzi. Zawsze mam dostateczny.
Mimo wszystko dążę do tego, że coś wyszło Ci za pierwszym razem, co mi nigdy nie wychodzi Razz

[Co masz na myśli, forum, czy tworzenie na swoje potrzeby? Bo na forum narazie nie mam weny]

Kalljet · Małodoświadczony pisarz

Tworzenie na własne potrzeby. Nie wiem, może jakiś blog lub tym podobne Smile

Liz · Średniozaawansowany pisarz

Mam, ale pozwól że adresem podzielę się, kiedy skończe eliminować pewne błędy z tekstu (wiem, pedantyzm) Smile

Poza tym, mam zamiar przeczytać Twojego bloga Very Happy

Czegos takiego nie mozna przegapić. narazie szukam wolnej chwili.